Bangkwang en Pattaya

Gisterenavond met een paar man gezellig in het hotel nog een afzakkertje genomen en daarna lag ik al vroeg op bed, want vanochtend ging om 05.30 uur mijn wekker.

Nu we nl. dan toch niet naar Nederland terug konden, kon ik mooi Lian Yang opzoeken in de Bangkwang gevangenis in Bangkok. Sinds een paar jaren helpen mijn lieve vriend Rene uit Nederland en ik Lian. Wij corresponderen met hem en sturen hem voedselpakketten. Lian zit al sinds 10 jaren onschuldig vast in de gevangenis, op verdenking van drugsbezit. Daarna bleek ook nog zijn paspoort niet in orde te zijn, zodat hij op het moment statenloos is en hij ook geen maandelijkse bijdrage van de Nederlandse regering krijgt. Hij moet het dus echt hebben van mensen die zich om hem bekommeren en hem helpen te overleven daar. Ik had hem graag willen bezoeken, maar zou dat in 1e instantie niet kunnen, omdat wij op maandagavond terug zouden vliegen naar Nederland, en hij alleen op dinsdag en donderdag bezoek mag hebben. Maar nu kon ik dat dan toch doen.

Dus om 06.15 uur vanochtend stond ik buiten het hotel. Met een taxi reed ik naar de rivierboot, en met de rivierboot was het een uur varen naar Nonthaburi, waar de gevangenis is. Een schitterende vaart, trouwens, zo over de rivier, en ik heb een aantal mooie foto’s vanuit de boot gemaakt.
Mijn lieve vriend Rene had mij inmiddels uitgebreid gemailed hoe ik vanaf de boot naar de gevangenis moest lopen, zelfs met foto’s erbij met herkenningspunten. Super! Ik heb het daardoor prima kunnen vinden, Rene! Ik liep er in 1 x naar toe, en heb zelfs bij dat kraampje waar jij het over had, inderdaad van diverse soorten fruit een kilo gekocht. Alleen de druiven mochten niet mee naar binnen (aangezien ze daar wijn van kunnen maken, en alcohol verboden is).

Om kwart voor 8 was ik al bij de Bangkwang. Heb stiekem een foto gemaakt van de ingang, waarna (zoals te verwachten was) een bewaker direct riep dat dit niet mocht. Maar voorlopig staat de ingang er op! Het was trouwens een heel indrukwekkend complex, met die uitkijktorens.
Daar aangekomen eerst een uitgebreid formulier ingevuld en deze afgegeven met een copie van mijn paspoort. Daarna was het wachten tot ik naar binnen mocht, temidden van een heleboel Thaise mensen, die allemaal iemand kwamen opzoeken.
Om 09.30 uur mochten we allemaal naar binnen. Je kwam in een ruimte terecht met aan de ene kant de bezoekers achter glas met een telefoon, en aan de andere kant de gevangenen achter glas met een telefoon. Je zat dus best wel een eind van elkaar af, maar je kon elkaar in ieder geval wel zien.
Na een kwartiertje gewacht te hebben, kwam Lian binnen. Hij was zo blij om mij te zien, vooral omdat ik had geschreven dat ik hem helaas niet kon komen opzoeken, tijdens mijn verblijf in Thailand. Het was zo’n grote verrassing voor hem. We hebben een hele tijd zitten praten, en het was regelmatig best heel emotioneel en als hij het te kwaad kreeg, kon ik mijn tranen ook met moeite bedwingen.
Na een uur met hem gepraat te hebben, moest ik echter weg, want ik moest rond 12 uur weer in mijn hotel zijn voor de laatste informatie over ons vertrek naar Holland. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik afscheid van hem genomen en hij moest ook huilen toen ik weer weg ging.

Buiten aangekomen heb ik de grote zak met fruit afgegeven en moest een tijd wachten totdat ik mijn formulier weer terug kreeg, waarna ik dan door de poort naar buiten kon. Toen nog op zoek naar het betreffende kantoortje waar ik 1000 baht kon storten voor zijn rekening daar (helaas had ik niet meer bij mij). Dat heb ik ook gevonden, en toen terug naar de rivierboot. De hele weg terug had ik het best wel moeilijk, en ging er een heleboel door mij heen. Jij weet wel wat ik bedoel he, Rene? Ik mail je nog even apart diverse dingen die wij op korte termijn moeten doen, wat ik met Lian heb besproken!

Uiteindelijk bleek ik te ver doorgevaren te zijn, en had ik 2 haltes eerder uit de boot moeten gaan. Toen ik dat merkte ben ik er maar meteen vanaf gegaan en heb direct een taxi aangehouden om terug te gaan naar het hotel.

Bij het hotel aangekomen zag ik de groep al buiten staan. Men stond al een tijdje op mij te wachten, want het laatste nieuws was, dat wij niet terug vliegen vanavond, maar hoogstwaarschijnlijk hier nog een week blijven, en volgende week dinsdagnacht terug gaan vliegen. Omdat ons hotel in Bangkok aan de rand van de stad stond, en er in de buurt daarvan helemaal niets was voor ons, heeft Fox Reizen keurig geregeld dat wij naar een hotel aan het strand zouden gaan, t.w.: Jomtien, bij Pattaya.
De rest van de groep, die nu onderweg is van Koh Samui naar Bangkok, komt ook morgen naar Jomtien.

Na een rit van een kleine 2 uren kwamen we dan in Jomtien aan. We keken onze ogen uit: een heel mooi groot hotel aan het strand: het Palm Beach Resort. We hebben allemaal schitterende ruime kamers (met zeezicht). Nou, hier houden we het wel een week vol.
Het enige is dat we wel alle kosten vooruit moeten betalen en ook de kamers per nacht vooruit moeten betalen, zodat alles afgerekend is als wij überhaupt van de een of de andere minuut toch weg moeten. Ik pak ook mijn koffer maar niet eens uit. Maar ja, de verwachting op dit moment is dat we hier nog wel een week zitten.

Dus Monique, Yvonne en Marijke: ik ben maandag hoogstwaarschijnlijk niet op kantoor. Zouden jullie dat aan Nancy willen doorgeven? Ik hou vanzelfsprekend hier op de site dagelijks de laatste stand bij, dus zodra we horen dat we weg mogen, laat ik het ook hier meteen weten.

En de volgende vraag is: zou de reisverzekering alle extra kosten voor hotel (en eventueel eten en drinken) vergoeden? De verzekering van Ann zegt dat ze het niet vergoeden omdat het luchtruim gesloten was, en dit dus overmacht is. Maar dat is een Belgische verzekering, dus misschien dat de verzekeringen in Nederland het wel vergoeden.
Edzard, ik mail jou per gewone mail nog even mijn polisnummer door. Zou jij de Delta Lloyd hierover willen bellen?
Margareth, jij als verzekeringsspecialist: heb jij enig idee of een reisverzekering in zo’n geval de hotelkosten vergoedt?

Hanny, ik heb jouw berichtje gelezen dat de verzekering het waarschijnlijk niet gaat vergoeden. Ik probeer het wel, maar ik ga in ieder geval van de week maar geen dure excursies meer maken, om de kosten niet te hoog op te laten lopen.

Als ik van familieleden van mensen uit mijn groep, die hier steeds op de site meelezen, iets moet doorgeven aan mijn groepsleden, schrijf het dan maar gerust op hoor; ik zorg wel dat de berichten bij iedereen terecht komen.

Nog even voor:
Jilles: wat erg he, dat jij nu niet naar Suriname kunt? Ik ben bang dat het misschien voorlopig ook niet gaat lukken, omdat alle vliegtuigen vol zitten. Ik vind het echt heel vervelend voor je.

Rene, Jij kunt waarschijnlijk ook niet naar Bangkok vliegen? Ik heb in ieder geval tegen Lian gezegd dat jij anders probeert om in november bij hem te komen.

Sonjs: Nee hoor, is niet erg, deze onverwachte verlenging. Ik vind het alleen vervelend voor Edzard dat hij nu langer in mijn huis moet blijven, terwijl hij zelf net een huisje heeft gekocht.

Marietha: jij leest mijn verslagen vaker dan Edzard, dus wil jij hem zeggen dat ik in ieder geval tot volgende week dinsdag nog in Thailand zit?

Annelies: Ik heb jouw berichtje aan Rinus laten lezen.Hij maakte zich al geen zorgen en ging er al vanuit dat er goed voor zijn katten worden gezorgd :-)

Zodra er meer nieuws is, laat ik het jullie direct weten. Maar jullie hoeven je dus geen zorgen te maken. Wij zitten hier in een heel mooi luxe hotel aan het strand, dus we gaan gewoon nog een paar dagen of een week genieten van strand, zee en zon.

Sawadee Kha,

Edith