30 januari 2009: Back Home

Hallo lieve allemaal,

Ik ben weer thuis! Weer heelhuids en veilig aangekomen.

Afgelopen maandag zijn mijn tante en ik naar Hamilton gegaan, naar een vriendin van haar. 's Avonds zijn wij uit eten gegaan met de zoon (en zijn vriendin) van mijn neef Enrico, en dinsdagochtend ben ik naar het vliegveld in Auckland gebracht.

Ik had best wel wat overgewicht, en moest daardoor een extra rugzak meenemen. Ik hoopte dat dat niet al te veel problemen zou opleveren. Bij het inchecken zag men wel dat ik een koffertje bij mij had als handbagage, maar mijn rugzak had ik om, en die viel niet op, dus ik dacht dat ik geen problemen verder meer zou krijgen, want ik zou dan mijn koffertje en rugzak meenemen het vliegtuig in. Dacht ik.......

Toen ik echter wat later door de douane/paspoortcontrole ging, bleek men daar een strenge controle op de handbagage te hebben en werd alles gewogen. Dus zowel mijn koffertje als mijn rugzak. Ik bleek 7 kg overgewicht te hebben en werd teruggestuurd naar de incheckbalie, waar ik waarschijnlijk zou moeten bij betalen. Ik baalde verschrikkelijk, maar er was niets aan te doen. Toen ik echter naar de incheckbalie liep, bleken daar inmiddels zoveel mensen te staan: het leek wel een mierenhoop. Dat was helemaal balen, want ik moest achteraan sluiten, maar had nog maar 3 kwartier voordat ik het vliegtuig in moest. Ik had dus wel even pijn in mijn buik of ik het vliegtuig niet zou missen. Want zou ik dat bijbetalen met een creditcard kunnen doen, of zou men mij weer wegsturen om eerst geld te gaan pinnen, waarna ik weer achteraan zou moeten aansluiten? Ik wist het niet, en hoopte maar dat het allemaal goed zou aflopen.

Na 35 minuten was ik dan eindelijk aan de beurt, en de juffrouw daar was gelukkig zo vriendelijk dat ze mijn koffertje toch incheckte zonder dat ik iets bij hoefde te betalen. Ze vroeg hoe zwaar mijn eerdere koffer was, welke reeds was ingecheckt. Ik heb maar niet gezegd dat die ook al zwaarder dan normaal was, en zei met een stalen gezicht dat die precies 20 kg was. Dus vond ze het geen probleem om mijn koffertje ook in te checken.
Dat was een pak van mijn hart. Daarna een spurt naar de douane/paspoort controle, waar weer mijn rugzak werd gewogen, en toen moest ik nog naar een winkel waar ik iets moest afhalen dat ik taxfree had gekocht, en waarvoor ik nog maar 4 minuten de tijd had,omdat de gekochte spullen maar tot 20 minuten voordat het vliegtuig vertrekt, mogen worden afgegeven.
Hierna een spurt naar de gate waar mijn vliegtuig stond, en daar aangekomen bleek die een vertraging van 3 kwartier te hebben. Nou ja,ik kon in ieder geval toen even op adem komen van al dat geren :-)

In het vliegtuig zat ik naast een heel aardig nederlands vrouwtje, en we hadden het heel gezellig die 10 uren tot Kuala Lumpur en wisselden onze verhalen uit wat we allemaal hadden gezien en gedaan in Nieuw Zeeland. In Kuala Lumpur aangekomen zei zij dat ze wilde kijken of er op het vliegveld een massagesalon was, omdat we hierna weer 13 uren in een vliegtuig moesten zitten, en ze was wel toe aan een massage. Dat leek mij ook wel wat, dus we besloten samen op zoek te gaan naar een massagesalon. Op de luchthaven raakten we in gesprek met een aardige man uit ons vliegtuig, die ook wel voelde voor een massage, dus hij ging met ons mee. Er was inderdaad een massagesalon op het vliegveld. We hebben ons toen een uur laten masseren, zodat alle spieren weer wat los waren en we ons weer wat beter voelden. Daarna op het vliegtuig naar Nederland.
Dat was een lange nacht, omdat we tegen de tijd invlogen. We gingen om half 12 lokale tijd weg (half 3 nederlandse tijd). Het was verschrikkelijk koud in het vliegtuig; ondanks dat ik een deken over mij heen had, zat ik nog te rillen van de kou, dus ik was dolgelukkig toen we eindelijk om half 5 's ochtends op Nederlandse bodem landden. Het vroor hier 3 graden, en we moesten nog een uur wachten op onze koffers omdat het bagageruim dichtgevroren was, en men dat eerst open moest zien te krijgen.
Om kwart voor 6 had ik dan eindelijk mijn koffer, en kon op de trein naar Den Haag stappen. Om 7 uur was ik thuis. Edzard lag nog lekker te slapen, maar ondanks dat ik zei dat hij nog maar verder moest slapen, was hij ook klaarwakker, dus hebben we een beetje bijgekletst. De lieverd had als welkom een mooie bos bloemen op tafel gezet met een lief briefje ervoor waarop stond dat hij en de poezen mij hadden gemist. Zo lief!
Om half 9 heb ik hem toen naar zijn werk gereden en ben daarna nog een uurtje mijn bed in gedoken, hoewel ik geen slaap had, maar alleen om een beetje uit te rusten.
De rest van de dag had ik het direct ontzettend druk: post van 3 weken nakijken en er het nodige mee doen, boodschappen doen, koffers uitpakken, wasmachine laten draaien..... Gelukkig had ik geen last van een jetlag. Daarna gisterenavond met Edzard uit eten gegaan en alle verhalen verteld wat ik had gezien en meegemaakt.
En toen om tien uur gisterenavond stortte ik ineens in: moe, misselijk... Dus mijn bedje maar in, tot ik vannacht om half 3 wakker werd en niet meer in slaap kon komen. Dus toch een beetje jetlag. Maar vandaag ben ik weer helemaal de oude.

Ik heb een geweldige tijd gehad in Nieuw Zeeland en kan op een boel mooie dingen terug kijken, maar toch vind ik het heerlijk om weer thuis te zijn, in mijn eigen omgeving.

Jullie allemaal hartstikke bedankt voor al jullie leuke reacties op mijn dagelijkse berichtjes.
De foto's heb ik inmiddels in mijn fotoalbum gezet, waar jullie ze kunnen zien door op deze link te klikken: http://www.ejv.mijnalbums.nl/
Op mijn hyves ( http://padsy1954.hyves.nl/ ) heb ik ook wat foto's geplaatst.

Lieve allemaal, we spreken en zien elkaar weer gauw!

Lieve groetjes,

Edith